نیلو بلو

وزوز گوش درصورتی است که صدای واقعی خارجی وجود نداشته باشد ، درک صدا است. در حالی که معمولاً به آن "زنگ زدن در گوش" گفته می شود ، وزوز گوش می تواند درک های مختلفی از صدا را نشان دهد ، از جمله وزوز ، خش خش ، سوت زدن ، شستشو و کلیک. در برخی موارد نادر ، بیماران وزوز گوش شنیدن موسیقی را گزارش می دهند. وزوز گوش می تواند یک بیماری حاد (موقتی) یا یک بیماری مزمن (در حال انجام) باشد.

میلیون ها آمریکایی وزوز گوش را تجربه می کنند ، که اغلب تا حدی ناتوان کننده است ، و آن را به یکی از رایج ترین شرایط بهداشتی در کشور تبدیل می کند. مرکز کنترل بیماری های ایالات متحده تخمین می زند که تقریباً 15٪ از عموم مردم - بیش از 50 میلیون آمریکایی - نوعی وزوز گوش را تجربه می کنند. تقریباً 20 میلیون نفر با وزوز گوش سنگین دست و پنجه نرم می کنند ، در حالی که 2 میلیون نفر موارد شدید و ناتوان کننده ای دارند. 1

به طور کلی ، وزوز گوش دو نوع دارد:

وزوز گوش ذهنی: صداهای سر یا گوش که فقط برای بیمار خاص قابل درک است. وزوز گوش ذهنی معمولاً در واکنش های شنوایی و عصبی در کاهش شنوایی قابل ردیابی است ، اما همچنین می تواند توسط مجموعه ای از کاتالیزورهای دیگر ایجاد شود. بیش از 99٪ موارد وزوز گوش گزارش شده از انواع ذهنی است.

وزوز گوش هدف: صداهای سر یا گوش که برای سایر افراد و همچنین بیمار قابل شنیدن است. این صداها معمولاً توسط عملکردهای داخلی در سیستم های گردش خون (جریان خون) و سوماتیک (حرکت عضلانی-اسکلتی) بدن تولید می شوند. وزوز گوش عینی بسیار نادر است و کمتر از 1٪ موارد کل وزوز گوش را نشان می دهد.

در حال حاضر هیچ درمانی معتبر برای بسیاری از انواع وزوز گوش وجود ندارد. با این وجود گزینه های درمانی وجود دارد که می تواند بار وزوز گوش را کاهش دهد و به بیماران اجازه می دهد زندگی راحت تر و پربارتری داشته باشند. ATA در جستجوی مداوم برای درمان قطعی وزوز گوش عامل اصلی اتهام است.

کلمه وزوز گوش ریشه لاتین دارد ، به معنی "زنگ زدن یا قلاب زدن". وزوز گوش دو تلفظ مختلف دارد که هر دو صحیح و قابل تعویض هستند:

ti-NIGHT-us :: به طور معمول توسط بیماران و افراد لاپیک استفاده می شود
TINN-a-tus :: به طور معمول توسط پزشکان و محققان استفاده می شود
صدا چگونه کار می کند

همچنین درک نحوه عملکرد صدا نیز مهم است. در اینجا ما یک ویدیو از انستیتوی ملی ناشنوایی و سایر اختلالات ارتباطی (NIDCD) را با شما به اشتراک می گذاریم که نشان می دهد چگونه صدا قرار است سفر خود را از یک منبع خارجی ، از طریق گوش به مغز ، جایی که درک و درک می شود ، انجام دهد.

توجه: مانند همه ویدیوها ، لطفاً اطمینان حاصل کنید که میزان صدای شما در رایانه به میزان راحت کاهش یافته است.

https://samakmehrazin.com/%d8%af%d8%b1%d9%85%d8%a7%d9%86-%d9%88%d8%b2%d9%88%d8%b2-%da%af%d9%88%d8%b4/

کم شنوایی که به تدریج با افزایش سن (پیرچینی) اتفاق می افتد. تقریباً یک سوم افراد در ایالات متحده بین سنین 65 تا 75 سال دارای درجاتی از کم شنوایی هستند. برای افراد بالاتر از 75 سال ، این تعداد تقریباً 1 در 2 است.

کاهش شنوایی به عنوان یکی از سه نوع تعریف می شود:

رسانا (شامل گوش خارجی یا میانی)
سنسورینورال (شامل گوش داخلی)
مخلوط (ترکیبی از این دو)
پیری و قرار گرفتن مزمن در معرض صداهای بلند هر دو در کاهش شنوایی نقش دارند. عوامل دیگر ، مانند جرم گوش بیش از حد ، می توانند به طور موقت میزان گوش شما را در انتقال صدا کاهش دهند.

نمی توانید اکثر انواع کاهش شنوایی را معکوس کنید. با این حال ، شما و پزشک خود یا یک متخصص شنوایی می توانید برای بهبود شنیده های خود گام بردارید.
علائم و نشانه های کاهش شنوایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

خفه شدن گفتار و صداهای دیگر
مشکل در درک کلمات ، به ویژه در برابر سر و صدای پس زمینه یا در میان جمعیت
مشکل در شنیدن حروف بی صدا
مرتباً از دیگران بخواهید که آهسته تر ، واضح و با صدای بلند صحبت کنند
نیاز به افزایش صدای تلویزیون یا رادیو است
کناره گیری از مکالمات
اجتناب از برخی تنظیمات اجتماعی
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم
اگر بطور ناگهانی شنوایی ، بخصوص در یک گوش شما از بین رفته است ، سریعاً به دنبال مراقبت پزشکی باشید.

اگر مشکل شنیدن در زندگی روزمره شما تداخل ایجاد می کند با پزشک خود صحبت کنید. کاهش شنوایی مربوط به سن به تدریج اتفاق می افتد ، بنابراین ممکن است در ابتدا متوجه آن نشوید.

https://samakmehrazin.com/%da%a9%d9%85-%d8%b4%d9%86%d9%88%d8%a7%db%8c%db%8c-%da%86%db%8c%d8%b3%d8%aa/

قارچ گوش اتومایكوز عفونت قارچی گوش است ، [1] عفونت قارچی سطحی مجرای گوش خارجی است. این بیماری بیشتر در کشورهای گرمسیری دیده می شود. عفونت ممکن است بصورت حاد یا حاد باشد و با ترشحات بد بو ، التهاب ، خارش ، پوسته ریزی و ناراحتی شدید مشخص شود. میکوز منجر به التهاب ، لایه برداری سطحی اپیتلیال ، توده های بقایای حاوی هیف ، خمش خون و درد می شود.
اتوسکوپی (معاینه گوش) بهتر است با میکروسکوپ دو چشمی انجام شود که روشنایی کافی ، درک عمق و توانایی ابزار دهی به گوش را برای راحت برداشتن قارچ فراهم می کند. یافته ها از کلنی های قارچی ساپروفیت پراکنده با رنگهای مختلف ، بدون ایجاد علامت ، تا بقایای قارچ متراکم ، که اغلب با سرموم (موم) مخلوط می شوند ، کل کانال را پر می کنند و غشای تمپ (لاله گوش) را درگیر می کنند. احتمالاً این قارچ به پوست و غشای تمپان چسبیده است ، و ممکن است به زمان قابل توجهی برای انجام حذف کامل نیاز داشته باشد.
بیشتر عفونت های قارچی گوش ناشی از Aspergillus niger ، Aspergillus fumigatus ، Penicillium و Candida albicans است. [3] [4] اتومایکوزیس معمولاً در اثر استفاده بیش از حد از قطره های ضد باکتری گوش است که هرگز نباید بیش از 7 روز استفاده شود. در چنین مواردی قارچ یک فرصت طلب است که ناشی از سرکوب ضد باکتریایی فلور باکتریایی طبیعی است ، همراه با استروئیدی که قطره ها نیز دارند.
اتومیکوزیس معمولاً به اندازه اوتیت خارجی باکتریایی حاد باعث ورم پوست کانال نمی شود. در حالی که یک نوع فشار شدید درد یکی از ویژگی های بارز موارد پیشرفته است ، گوش معمولاً حساسیت کمتری نسبت به کشش یا فشار غده دارد. شکل ظاهری قارچ متغیر است ، معمولاً خاکستری ، سفید یا سیاه است ، اغلب با سروم مخلوط می شود و به پوست کانال می چسبد. بتن ریزی های خاکستری ممکن است وجود داشته باشد. این می تواند زمان قابل توجهی برای برداشتن داشته باشد ، بهترین کار این است که با استفاده از مکش و ابزار میکروسکوپی گوش ، توسط یک متخصص گوش و حلق و بینی انجام می شود.
برداشتن کامل قارچ فشار را برطرف کرده و تسکین فوری دردی را که در موارد شدید دیده می شود فراهم می کند. قارچ باقیمانده با ضد قارچهای موضعی ، معمولاً یا 1٪ تولنفتات (Tinactin) یا 1٪ محلول کلرتریمازول (Lotrimin) ، 10 قطره دو بار در روز به مدت 3 روز درمان می شود. گونه های بسیار گاه به گاه قارچ می توانند در برابر این ضد قارچ های رایج مقاوم باشند و به قارچ ضد قارچی درجه دو نیاز دارند. -> در هر مطالعه در ایران 10 سی سی استیک اسید 2٪ بعلاوه 90 سی سی ایزوپروپیل الکل 70٪ مثر بود.

https://samakmehrazin.com/%d9%82%d8%a7%d8%b1%da%86-%da%af%d9%88%d8%b4/

عفونت گوش گوش یک قسمت پیچیده از بدن است که از چندین اتاق مختلف تشکیل شده است. عفونت گوش می تواند در هر یک از این اتاق ها ایجاد شود و علائم مختلفی ایجاد کند.

سه قسمت اصلی گوش به عنوان گوش داخلی ، میانی و خارجی شناخته می شوند.

عفونت ها بیشتر در گوش میانی و گوش خارجی وجود دارد. عفونت گوش داخلی کمتر اتفاق می افتد و گاهی اوقات نشانه ای از یک بیماری زمینه ای دیگر است.

علائم عفونت گوش در بزرگسالان بسته به مکان متفاوت است و می تواند شامل موارد زیر باشد:

التهاب و درد
حساسیت به لمس
تغییرات شنوایی
حالت تهوع
استفراغ
سرگیجه
تب
سردرد
تورم گوش
ترشحاتی که از گوش می آید نشانه مسئله جدی تری است و باید سریعاً توسط پزشک تشخیص داده شود.

عفونت گوش میانی

گوش میانی ناحیه ای است که در پشت لاله گوش قرار دارد. عفونت گوش میانی معمولاً هنگامی ایجاد می شود که باکتریها یا ویروس های دهان ، چشم و مجاری بینی در پشت پرده گوش گیر می کنند. نتیجه آن درد و احساس گرفتگی گوش است.

برخی از افراد ممکن است در شنوایی مشکل داشته باشند ، زیرا لاله گوش ملتهب به اندازه لازم نسبت به صدا حساس نیست. همچنین در پشت لاله گوش تجمع مایعات یا چرک وجود دارد که می تواند شنوایی را دشوارتر کند. ممکن است اینگونه احساس شود که گوش آسیب دیده زیر آب است.

در صورت پارگی یا ترکیدن لاله گوش به دلیل ایجاد فشار ناشی از عفونت ، ممکن است مایعات از گوش خارج شود.

تب و خستگی عمومی نیز می تواند همراه با عفونت گوش میانی باشد.

عفونت گوش خارجی

گوش خارجی از مجرای گوش در قسمت خارجی لاله گوش تا دهانه خارجی گوش خود امتداد دارد.

عفونت گوش خارجی می تواند با بثورات خارش دار در خارج گوش شروع شود. کانال گوش گرم و تاریک مکان مناسبی برای انتشار میکروب ها است و ممکن است نتیجه آن عفونت گوش خارجی باشد.

عفونت گوش خارجی همچنین می تواند در اثر تحریک یا آسیب به مجرای گوش از اشیا foreign خارجی ، مانند سواب پنبه یا ناخن های انگشت ایجاد شود.

علائم شایع شامل گوش یا مجرای گوش دردناک ، متورم و حساس به لمس است. پوست ممکن است قرمز و گرم شود تا زمانی که عفونت از بین برود.

علل و عوامل خطر
عفونت گوش ممکن است توسط ویروس یا باکتری ایجاد شود و بیشتر در افرادی که سیستم ایمنی ضعیف دارند دیده می شود.
عفونت گوش در بزرگسالان به طور معمول توسط میکروب ها مانند ویروس ها ، قارچ ها یا باکتری ها ایجاد می شود. نحوه ابتلای فرد اغلب نوع عفونت وی را تعیین می کند.

افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف یا التهاب در ساختار گوش هستند ممکن است بیش از سایرین در معرض عفونت گوش باشند. دیابت عامل خطر دیگری است که می تواند کسی را بیشتر به عفونت گوش مبتلا کند.

افراد مبتلا به بیماری های مزمن پوستی ، از جمله اگزما یا پسوریازیس ، ممکن است در معرض عفونت گوش خارجی نیز باشند.

عفونت گوش میانی

سرماخوردگی ، آنفولانزا و آلرژی می تواند منجر به عفونت گوش میانی شود. سایر مشکلات تنفسی فوقانی ، مانند عفونت های سینوسی یا گلو ، می توانند منجر به عفونت گوش میانی شوند ، زیرا باکتری ها از طریق مجاری متصل شده و به داخل لوله های استاش راه می یابند.

لوله های استاش از گوش به بینی و گلو متصل می شوند و وظیفه کنترل فشار در گوش را بر عهده دارند. موقعیت آنها باعث می شود که میکروب ها به راحتی هدف قرار گیرند.

لوله های استاش آلوده می توانند متورم شده و از تخلیه مناسب جلوگیری کنند ، که به علائم عفونت گوش میانی منجر می شود.

افرادی که سیگار می کشند یا در اطراف سیگار هستند نیز ممکن است به عفونت گوش میانی مبتلا شوند.

عفونت گوش خارجی

یک عفونت شایع گوش خارجی به عنوان گوش شناگر شناخته می شود. افرادی که زمان زیادی را در آب می گذرانند ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به این نوع عفونت گوش خارجی باشند.

آبی که بعد از شنا یا استحمام در مجرای گوش قرار می گیرد مکانی مناسب برای تکثیر میکروب ها ایجاد می کند. به همین دلیل ، ممکن است آب تصفیه نشده باعث ایجاد عفونت گوش خارجی شود.

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم
عفونت گوش در بسیاری از موارد به خودی خود از بین می رود ، بنابراین گوش درد جزئی نگران کننده نیست.

اگر علائم در طی 3 روز بهبود نیافته است ، باید معمولاً به پزشک مراجعه شود. در صورت بروز علائم جدید مانند تب یا از دست دادن تعادل ، باید سریعاً به پزشک مراجعه کرد.

هرگونه علامت ترشح از گوش نیز به مراجعه به پزشک نیاز دارد.

تشخیص
پزشکان برای تشخیص صحیح باید از سابقه پزشکی فرد مطلع شوند. آنها در مورد علائمی که رخ داده است و همچنین هر دارویی که فرد مصرف می کند سال می کنند.

پزشک ممکن است از ابزاری به نام اتوسکوپ برای دیدن علائم گوش و گوش گوش برای مشاهده علائم عفونت استفاده کند. این روش ممکن است با کمی نفخ هوا همراه باشد.

پزشکان نحوه واکنش لاله گوش را در برابر فشار دادن هوا به آن بررسی می کنند که می تواند به تشخیص عفونت گوش میانی کمک کند.

رفتار
بسته به علت ، برخی از عفونت ها بدون درمان از بین می روند. علائم ممکن است در این مدت کنترل شود ، و یک پزشک ممکن است روش های درمانی دیگری را برای تسریع روند بهبودی توصیه کند.

آنتی بیوتیک ها و سایر نسخه ها

با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) ، استفاده از آنتی بیوتیک از طریق دهان به t

https://samakmehrazin.com/%d8%b9%d9%81%d9%88%d9%86%d8%aa-%da%af%d9%88%d8%b4/

شنوایی سنجی (از لاتین: audīre ، "برای شنیدن" و metria ، "برای اندازه گیری") شاخه ای از شنوایی شناسی و علم اندازه گیری حدت شنوایی برای تغییرات در شدت صدا و میزان صدا و از نظر خلوص تن ، شامل آستانه ها و فرکانس های مختلف است. [ 1] به طور معمول ، تست های شنوایی سنجی میزان شنوایی فرد را با کمک دستگاه شنوایی سنج تعیین می کنند ، اما همچنین ممکن است توانایی تمایز بین شدت مختلف صدا ، تشخیص میزان صدا یا تشخیص گفتار از صدای پس زمینه را اندازه گیری کند. نتایج آزمایش های شنوایی سنجی برای تشخیص کم شنوایی یا بیماری های گوش استفاده می شود و اغلب از دستگاه شنوایی سنجی استفاده می شود.
الزامات اساسی این زمینه این بود که بتوانید یک صدای تکرار شونده ، روشی برای کاهش دامنه ، راهی برای انتقال صدا به موضوع و وسیله ای برای ضبط و تفسیر پاسخ های آزمودنی ایجاد کنید.

"متر حدت" مکانیکی و چنگال تنظیم
برای سالهای متمادی استفاده متفرقه از دستگاههای مختلفی وجود داشت که قادر به تولید صداهایی با شدت کنترل شده بودند. انواع اول شبيه ساعت بودند و صداي منتقل شده از هوا را به لوله هاي استتوسكوپ منتقل مي كردند. سر توزیع کننده صدا دریچه ای داشت که می توانست به تدریج بسته شود. مدل دیگر از چکش قطع شده برای ضربه زدن به یک میله فلزی و تولید صدای آزمایش استفاده کرد. در دیگری چنگال تنظیم شد. اولین دستگاه اندازه گیری برای آزمایش شنوایی توسط Wolke (1802) توصیف شد. [3]

شنوایی سنجی و شنوایی سنجی با صدای خالص
به دنبال توسعه سیم پیچ القایی در سال 1849 و مبدل های صوتی (تلفن) در سال 1876 ، انواع سنج صوتی در ایالات متحده و خارج از کشور اختراع شد. این شنوایی سنج های اولیه به دلیل شنوایی سنج های شنوایی القایی-سیم پیچ شناخته می شدند.

هیوز 1879
هارتمن 1878
در سال 1885 ، آرتور هارتمن "نمودار شنوایی" را طراحی كرد كه شامل نمای چنگال تنظیم گوش چپ و راست در محور x و درصد شنوایی در محور y بود.

در سال 1899 ، کارل ای. ساحور ، استاد روانشناسی در U. Iowa ، ایالات متحده ، دستگاه شنوایی سنج را به عنوان ابزاری برای سنجش "شدت شنوایی" اعم از آزمایشگاه ، مدرسه یا مطب روانشناس یا متخصص مغز و اعصاب معرفی کرد. این ساز باتری کار می کرد و یک لحن یا یک کلیک را ارائه می داد. یک میراگر در مقیاس 40 پله ای داشت. دستگاه او پایه شنوایی سنجهایی شد که بعداً در وسترن الکتریک تولید شد.

Cordia C. Bunch 1919
مفهوم نمودار شنوایی فرکانس در مقابل حساسیت (دامنه) حساسیت شنوایی انسان توسط فیزیکدان آلمانی ماکس وین در سال 1903 تصور شد. اولین اجرای لوله های خلاuum ، نوامبر 1919 ، دو گروه از محققان - K.L. شفر و جی گروشکه ، بی گریسمان و اچ شوارتزکوف - پیش از انجمن اتو-منطقی برلین ، دو ابزار طراحی شده برای تست دقت شنوایی را نشان دادند. هر دو با لوله های خلا ساخته شده اند. طراحی آنها مشخصه دو نوع اصلی مدارهای الکترونیکی مورد استفاده در اکثر دستگاههای صوتی الکترونیکی برای دو دهه آینده بود. هیچ یک از این دو دستگاه برای مدتی به صورت تجاری توسعه نیافته بود ، اگرچه دستگاه دوم با نام "Otaudion" ساخته می شد. Weste Electric 1A ، ساخته شده توسط <who> در سال 1922 در ایالات متحده ساخته شد. فقط در سال 1922 بود که متخصص گوش و حلق و بینی ، دکتر ادموند پی فاولر ، و فیزیکدانان دکتر هاروی فلچر و رابرت وگل از شرکت وسترن الکتریک برای اولین بار فرکانس هایی را در فواصل اکتاو طراحی شده در امتداد محور x و شدت آن به سمت پایین در امتداد محور y به عنوان درجه استفاده کردند. کم شنوایی فلچر و همکاران همچنین اصطلاح "شنوایی سنجی" را در آن زمان ابداع کرد.

https://samakmehrazin.com/%d8%b4%d9%86%d9%88%d8%a7%db%8c%db%8c-%d8%b3%d9%86%d8%ac%db%8c/

وزوز گوش (تلفظ ti-ni-tis) یا زنگ زدن در گوش ، احساس زنگ شنیدن ، وزوز ، صدای خش خش ، صدای جیرجیر ، سوت یا صداهای دیگر است. سر و صدا می تواند متناوب یا مداوم باشد و از نظر بلندی نیز ممکن است متفاوت باشد. وقتی سر و صدای پس زمینه کم است معمولاً بدتر است ، بنابراین ممکن است هنگام شب که می خواهید در یک اتاق آرام بخوابید بیشتر از آن آگاه باشید. در موارد نادر ، صدا همزمان با قلب شما (وزوز گوش ضربان دار) می زند.

وزوز گوش بسیار شایع است و تقریباً 50 میلیون بزرگسال در ایالات متحده به آن مبتلا هستند. برای اکثر مردم ، این بیماری فقط یک آزار دهنده است. در موارد شدید اما وزوز گوش می تواند باعث شود افراد در تمرکز و خواب مشکل داشته باشند. سرانجام ممکن است در روابط شغلی و شخصی تداخل ایجاد کرده و منجر به پریشانی روانی شود.

گرچه وزوز گوش اغلب با کاهش شنوایی همراه است ، اما نه باعث از دست رفتن شنوایی می شود و نه کم شنوایی باعث ایجاد وزوز گوش می شود. در حقیقت ، برخی از افراد مبتلا به وزوز گوش در شنیدن هیچ مشکلی ندارند و حتی در موارد معدودی به شدت به صدا حساس می شوند (هایپراكوزیس) كه باید قدم هایی را برای خفه كردن یا ماسك كردن صداهای خارجی بردارند.

برخی از موارد وزوز گوش در اثر عفونت یا انسداد گوش ایجاد می شود و با درمان علت اصلی ، وزوز گوش می تواند ناپدید شود. با این حال ، اغلب ، وزوز گوش پس از درمان بیماری زمینه ای ادامه می یابد. در چنین حالتی ، سایر روش های درمانی - اعم از متداول و جایگزین - ممکن است با کاهش یا پوشاندن صدای ناخواسته موجب تسکین چشمگیر شوند.

چه چیزی باعث وزوز گوش می شود؟

قرار گرفتن طولانی مدت در معرض صداهای بلند شایعترین علت وزوز گوش است. تا 90٪ از افراد مبتلا به وزوز گوش مقداری از سطح شنوایی ناشی از سر و صدا دارند. این سر و صدا باعث آسیب دائمی سلولهای حساس به صدا حلزون گوش ، عضوی مارپیچ شکل در گوش داخلی می شود. نجاران ، خلبانان ، نوازندگان راک ، کارگران تعمیرات خیابان ها و مناظر منزل از جمله افرادی هستند که شغل آنها را در معرض خطر قرار می دهد ، همچنین افرادی که با اره های زنجیری ، اسلحه یا سایر وسایل بلند کار می کنند یا به طور مکرر به موسیقی بلند گوش می دهند. قرار گرفتن در معرض یک سر و صدا به شدت ناگهانی و شدید نیز می تواند باعث وزوز گوش شود.