شنوایی سنجی انسانها

شنوایی سنجی (از لاتین: audīre ، "برای شنیدن" و metria ، "برای اندازه گیری") شاخه ای از شنوایی شناسی و علم اندازه گیری حدت شنوایی برای تغییرات در شدت صدا و میزان صدا و از نظر خلوص تن ، شامل آستانه ها و فرکانس های مختلف است. [ 1] به طور معمول ، تست های شنوایی سنجی میزان شنوایی فرد را با کمک دستگاه شنوایی سنج تعیین می کنند ، اما همچنین ممکن است توانایی تمایز بین شدت مختلف صدا ، تشخیص میزان صدا یا تشخیص گفتار از صدای پس زمینه را اندازه گیری کند. نتایج آزمایش های شنوایی سنجی برای تشخیص کم شنوایی یا بیماری های گوش استفاده می شود و اغلب از دستگاه شنوایی سنجی استفاده می شود.
الزامات اساسی این زمینه این بود که بتوانید یک صدای تکرار شونده ، روشی برای کاهش دامنه ، راهی برای انتقال صدا به موضوع و وسیله ای برای ضبط و تفسیر پاسخ های آزمودنی ایجاد کنید.

"متر حدت" مکانیکی و چنگال تنظیم
برای سالهای متمادی استفاده متفرقه از دستگاههای مختلفی وجود داشت که قادر به تولید صداهایی با شدت کنترل شده بودند. انواع اول شبيه ساعت بودند و صداي منتقل شده از هوا را به لوله هاي استتوسكوپ منتقل مي كردند. سر توزیع کننده صدا دریچه ای داشت که می توانست به تدریج بسته شود. مدل دیگر از چکش قطع شده برای ضربه زدن به یک میله فلزی و تولید صدای آزمایش استفاده کرد. در دیگری چنگال تنظیم شد. اولین دستگاه اندازه گیری برای آزمایش شنوایی توسط Wolke (1802) توصیف شد. [3]

شنوایی سنجی و شنوایی سنجی با صدای خالص
به دنبال توسعه سیم پیچ القایی در سال 1849 و مبدل های صوتی (تلفن) در سال 1876 ، انواع سنج صوتی در ایالات متحده و خارج از کشور اختراع شد. این شنوایی سنج های اولیه به دلیل شنوایی سنج های شنوایی القایی-سیم پیچ شناخته می شدند.

هیوز 1879
هارتمن 1878
در سال 1885 ، آرتور هارتمن "نمودار شنوایی" را طراحی كرد كه شامل نمای چنگال تنظیم گوش چپ و راست در محور x و درصد شنوایی در محور y بود.

در سال 1899 ، کارل ای. ساحور ، استاد روانشناسی در U. Iowa ، ایالات متحده ، دستگاه شنوایی سنج را به عنوان ابزاری برای سنجش "شدت شنوایی" اعم از آزمایشگاه ، مدرسه یا مطب روانشناس یا متخصص مغز و اعصاب معرفی کرد. این ساز باتری کار می کرد و یک لحن یا یک کلیک را ارائه می داد. یک میراگر در مقیاس 40 پله ای داشت. دستگاه او پایه شنوایی سنجهایی شد که بعداً در وسترن الکتریک تولید شد.

Cordia C. Bunch 1919
مفهوم نمودار شنوایی فرکانس در مقابل حساسیت (دامنه) حساسیت شنوایی انسان توسط فیزیکدان آلمانی ماکس وین در سال 1903 تصور شد. اولین اجرای لوله های خلاuum ، نوامبر 1919 ، دو گروه از محققان - K.L. شفر و جی گروشکه ، بی گریسمان و اچ شوارتزکوف - پیش از انجمن اتو-منطقی برلین ، دو ابزار طراحی شده برای تست دقت شنوایی را نشان دادند. هر دو با لوله های خلا ساخته شده اند. طراحی آنها مشخصه دو نوع اصلی مدارهای الکترونیکی مورد استفاده در اکثر دستگاههای صوتی الکترونیکی برای دو دهه آینده بود. هیچ یک از این دو دستگاه برای مدتی به صورت تجاری توسعه نیافته بود ، اگرچه دستگاه دوم با نام "Otaudion" ساخته می شد. Weste Electric 1A ، ساخته شده توسط <who> در سال 1922 در ایالات متحده ساخته شد. فقط در سال 1922 بود که متخصص گوش و حلق و بینی ، دکتر ادموند پی فاولر ، و فیزیکدانان دکتر هاروی فلچر و رابرت وگل از شرکت وسترن الکتریک برای اولین بار فرکانس هایی را در فواصل اکتاو طراحی شده در امتداد محور x و شدت آن به سمت پایین در امتداد محور y به عنوان درجه استفاده کردند. کم شنوایی فلچر و همکاران همچنین اصطلاح "شنوایی سنجی" را در آن زمان ابداع کرد.

https://samakmehrazin.com/%d8%b4%d9%86%d9%88%d8%a7%db%8c%db%8c-%d8%b3%d9%86%d8%ac%db%8c/