عفونت گوش انسان ها

عفونت گوش گوش یک قسمت پیچیده از بدن است که از چندین اتاق مختلف تشکیل شده است. عفونت گوش می تواند در هر یک از این اتاق ها ایجاد شود و علائم مختلفی ایجاد کند.

سه قسمت اصلی گوش به عنوان گوش داخلی ، میانی و خارجی شناخته می شوند.

عفونت ها بیشتر در گوش میانی و گوش خارجی وجود دارد. عفونت گوش داخلی کمتر اتفاق می افتد و گاهی اوقات نشانه ای از یک بیماری زمینه ای دیگر است.

علائم عفونت گوش در بزرگسالان بسته به مکان متفاوت است و می تواند شامل موارد زیر باشد:

التهاب و درد
حساسیت به لمس
تغییرات شنوایی
حالت تهوع
استفراغ
سرگیجه
تب
سردرد
تورم گوش
ترشحاتی که از گوش می آید نشانه مسئله جدی تری است و باید سریعاً توسط پزشک تشخیص داده شود.

عفونت گوش میانی

گوش میانی ناحیه ای است که در پشت لاله گوش قرار دارد. عفونت گوش میانی معمولاً هنگامی ایجاد می شود که باکتریها یا ویروس های دهان ، چشم و مجاری بینی در پشت پرده گوش گیر می کنند. نتیجه آن درد و احساس گرفتگی گوش است.

برخی از افراد ممکن است در شنوایی مشکل داشته باشند ، زیرا لاله گوش ملتهب به اندازه لازم نسبت به صدا حساس نیست. همچنین در پشت لاله گوش تجمع مایعات یا چرک وجود دارد که می تواند شنوایی را دشوارتر کند. ممکن است اینگونه احساس شود که گوش آسیب دیده زیر آب است.

در صورت پارگی یا ترکیدن لاله گوش به دلیل ایجاد فشار ناشی از عفونت ، ممکن است مایعات از گوش خارج شود.

تب و خستگی عمومی نیز می تواند همراه با عفونت گوش میانی باشد.

عفونت گوش خارجی

گوش خارجی از مجرای گوش در قسمت خارجی لاله گوش تا دهانه خارجی گوش خود امتداد دارد.

عفونت گوش خارجی می تواند با بثورات خارش دار در خارج گوش شروع شود. کانال گوش گرم و تاریک مکان مناسبی برای انتشار میکروب ها است و ممکن است نتیجه آن عفونت گوش خارجی باشد.

عفونت گوش خارجی همچنین می تواند در اثر تحریک یا آسیب به مجرای گوش از اشیا foreign خارجی ، مانند سواب پنبه یا ناخن های انگشت ایجاد شود.

علائم شایع شامل گوش یا مجرای گوش دردناک ، متورم و حساس به لمس است. پوست ممکن است قرمز و گرم شود تا زمانی که عفونت از بین برود.

علل و عوامل خطر
عفونت گوش ممکن است توسط ویروس یا باکتری ایجاد شود و بیشتر در افرادی که سیستم ایمنی ضعیف دارند دیده می شود.
عفونت گوش در بزرگسالان به طور معمول توسط میکروب ها مانند ویروس ها ، قارچ ها یا باکتری ها ایجاد می شود. نحوه ابتلای فرد اغلب نوع عفونت وی را تعیین می کند.

افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف یا التهاب در ساختار گوش هستند ممکن است بیش از سایرین در معرض عفونت گوش باشند. دیابت عامل خطر دیگری است که می تواند کسی را بیشتر به عفونت گوش مبتلا کند.

افراد مبتلا به بیماری های مزمن پوستی ، از جمله اگزما یا پسوریازیس ، ممکن است در معرض عفونت گوش خارجی نیز باشند.

عفونت گوش میانی

سرماخوردگی ، آنفولانزا و آلرژی می تواند منجر به عفونت گوش میانی شود. سایر مشکلات تنفسی فوقانی ، مانند عفونت های سینوسی یا گلو ، می توانند منجر به عفونت گوش میانی شوند ، زیرا باکتری ها از طریق مجاری متصل شده و به داخل لوله های استاش راه می یابند.

لوله های استاش از گوش به بینی و گلو متصل می شوند و وظیفه کنترل فشار در گوش را بر عهده دارند. موقعیت آنها باعث می شود که میکروب ها به راحتی هدف قرار گیرند.

لوله های استاش آلوده می توانند متورم شده و از تخلیه مناسب جلوگیری کنند ، که به علائم عفونت گوش میانی منجر می شود.

افرادی که سیگار می کشند یا در اطراف سیگار هستند نیز ممکن است به عفونت گوش میانی مبتلا شوند.

عفونت گوش خارجی

یک عفونت شایع گوش خارجی به عنوان گوش شناگر شناخته می شود. افرادی که زمان زیادی را در آب می گذرانند ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به این نوع عفونت گوش خارجی باشند.

آبی که بعد از شنا یا استحمام در مجرای گوش قرار می گیرد مکانی مناسب برای تکثیر میکروب ها ایجاد می کند. به همین دلیل ، ممکن است آب تصفیه نشده باعث ایجاد عفونت گوش خارجی شود.

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم
عفونت گوش در بسیاری از موارد به خودی خود از بین می رود ، بنابراین گوش درد جزئی نگران کننده نیست.

اگر علائم در طی 3 روز بهبود نیافته است ، باید معمولاً به پزشک مراجعه شود. در صورت بروز علائم جدید مانند تب یا از دست دادن تعادل ، باید سریعاً به پزشک مراجعه کرد.

هرگونه علامت ترشح از گوش نیز به مراجعه به پزشک نیاز دارد.

تشخیص
پزشکان برای تشخیص صحیح باید از سابقه پزشکی فرد مطلع شوند. آنها در مورد علائمی که رخ داده است و همچنین هر دارویی که فرد مصرف می کند سال می کنند.

پزشک ممکن است از ابزاری به نام اتوسکوپ برای دیدن علائم گوش و گوش گوش برای مشاهده علائم عفونت استفاده کند. این روش ممکن است با کمی نفخ هوا همراه باشد.

پزشکان نحوه واکنش لاله گوش را در برابر فشار دادن هوا به آن بررسی می کنند که می تواند به تشخیص عفونت گوش میانی کمک کند.

رفتار
بسته به علت ، برخی از عفونت ها بدون درمان از بین می روند. علائم ممکن است در این مدت کنترل شود ، و یک پزشک ممکن است روش های درمانی دیگری را برای تسریع روند بهبودی توصیه کند.

آنتی بیوتیک ها و سایر نسخه ها

با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) ، استفاده از آنتی بیوتیک از طریق دهان به t

https://samakmehrazin.com/%d8%b9%d9%81%d9%88%d9%86%d8%aa-%da%af%d9%88%d8%b4/